Ktoś kiedyś powiedział, parafrazuję, że dziękujmy Bogu, iż żyjemy w nieciekawych czasach. Nieciekawych w sensie wiecie, relatywnie nie ma wojen, przynajmniej nie u nas (tak, świetne myślenie), mamy co jeść, generalnie wiecie o co chodzi – wbrew pozorom porównując naszą sytuację z wieloma okresami wcześniej, nie jest nam tak źle i tak, pomijam tu widmo klęski ekologicznej, której jesteśmy zdecydowanie bliżej niż dalej. Chodzi bardziej o nasze dziś, dotyczące przeciętnego Kowalskiego czy Nowakowej. Czasami jednak poruszy nas coś tak globalnie, ale nawet nie jak chociażby śmierć kogoś sławniejszego jak niedawno Kobe’iego Bryanta, która np. mnie osobiście dotknęła, bo miałem jego plakaty w pokoju, ale jakieś realne zagrożenie z którymi my, nasze, moje(?) pokolenie miało niewiele do czynienia. Przychodzi mi na myśl w sumie tylko 11 września z widmem potencjalnej wojny światowej na horyzoncie czy inne konflikty, ale to nadał było coś, co widzieliśmy głównie na ekranach naszych odbiorników środków masowego przekazu, a nie za oknem. Koronawirus o którym jak się pewnie domyślacie jest dziś mowa to pierwsze realne zagrożenie, nie chcę iść tu w określenia na wzór wojny, ale na pewno na poziomie, który nas, nas w sensie globalnym, nas jako Polaków, Europejczyków czy łał, Ziemian, realnie, namacalnie dotyka.
Chciałbym w tym momencie zaznaczyć, że nie jestem lekarzem, pracownikiem służb medycznych, urzędnikiem państwowym, który zna dużo bardziej stan naszego państwa czy kimkolwiek szczególnym kto ma jakieś uprawnienia by mówić jak to się powinno robić w życiu w takich sytuacjach, ale nawet w tym momencie nie aspiruję do tego. Chciałbym jedynie zwrócić uwagę na kilka kwestii o których z jednej strony dużo się mówi, a z drugiej wciąż za mało lub zbyt skrajnie w jedną czy drugą stronę, a ta swojego rodzaju skrajność jest tu w sumie kluczem, który niesie największe zagrożenia.
Z jednej strony mamy sytuację, w której spora część społeczeństwa nadal bagatelizuje problem koronowirusa, mimo różnych zaleceń nie przestrzega podstawowych środków bezpieczeństwa, młodzi ludzie spotykają się nadal na imprezach, starsi wracają z zagranicy i prosto idą odebrać dziecko ze szkoły w drodze robiąc jeszcze zakupy. Ludzie nadal spinają o to, że czemu odwołali ich ulubiony event czy przełożyli premierę filmu na jaki czekali, finalnie ludzie nadal jeżdżą na wycieczki w kraje z wysokim współczynnikiem zachorowań. Po przeciwnej stronie barykady mamy ludzi, którzy wzięli sobie sprawę do serca chyba jednak nieco krzywdząco – robią zapasy w sklepach ponad miarę, nie myśląc, że za nimi również ktoś przyjdzie robić zakupy czy że zwyczajnie im samym to się nie przyda aż w takiej ilości. Są również ludzie, którzy po prostu zwęszyli w tym całym zamieszaniu biznes i niczym sprzedawcy kilofów w Stanach podczas „gorączki złota” tak i u nas wielu „Januszy biznesu” sprzedaje swoje produkty po zawyżonych cenach wypaczając totalnie prawo popytu i podaży. Jeszcze inną grupą są tu media, które wbrew pozorom mają tu jedną z bardziej odpowiedzialnych ról i wcale nie mają łatwego zadania, bo w sumie gdzie jest osadzony punkt ciężkości w trójkącie informowania o bieżącej sytuacji, siania paniki, a nie chcę tu użyć zwrotu ukrywania, ale przekazywania tych informacji, które trzeba przekazać, a wstrzymaniem się z tymi, które lepiej wyhamować. I w sumie ten środek ciężkości bardzo trudno znaleźć, stąd w nas powinna być jakaś wypadkowa różnych informacji.
W sumie po co to piszesz? krzyczy ktoś z niewidzialnego tłumu. Prosiłbym was żebyście w tym wszystkim starali się jak najdłuższej zachować zdrowy rozsądek. Nie taki ofensywy, że „ja” wiem najlepiej, bo wielu mądrych ludzi pracuje na to żeby było znów spoko (to także w ich interesie niezależnie od poglądów politycznych), żebyście mieli otwarte oczy i uszy na wszystko, a przy tym przede wszystkim żebyście MYŚLELI. Słuchajcie przede wszystkim oficjalnych komunikatów różnych służb czy struktur, stosujcie się do nich, nie przekazujcie dalej niesprawdzonych informacji kolegi wujka czy kuzyna cioci. Dbajcie o swoich bliskich, rozmawiajcie z nimi czy to żywo z domownikami czy w inny sposób z przyjaciółmi z dala. Uświadamiajcie na temat zagrożeń, na temat tych całych zakupów, na temat wszystkiego tego co albo ich przerasta albo po prostu czego się boją. Jeśli trzeba pomóżcie sobie bardziej namacalnie, jeśli wiecie, że ktoś tego potrzebuje, zróbcie sami zakupy czy włączcie komuś Mszę świętą w niedzielę w TV żeby nie musiał wychodzić. To czego jesteśmy świadkami (i uczestnikami) to naprawdę nie jest koniec świata, trąby jerychońskie jeszcze nie grają, świat widział już naprawdę wiele chorób i złych rzeczy, ale nie dopuśćmy do tego by „mały koniec świata” w jaki sposób dotknął nas, czy to przez zaniedbania czy jakiekolwiek działania, które mogą skończyć się naprawdę źle. W ogólne pamiętam takie wydarzenie na Facebooku popularne gdzieś plus minus 10 lat temu, „After party po końcu świata”. Impreza jeszcze kiedyś będzie, tak samo jak koncert czy seans filmowy w kinie. Poczekajmy na to, nie przyspieszajmy tego, będzie dobrze, a jeśli nawet sytuacja zacznie przybierać z czasem ciemniejsze barwy, potrafmy rozróżniać rzeczy na które mamy wpływ, od tych które po prostu zostały rzucone w nasz los.
Zdrówka!
Niżej przydatne linki: