Zmarł Stephen Hawking, najwybitniejszy i najbardziej znany uczony naszych czasów. Miał 76 lat.

O ile nie ma co ukrywać, że mało kto jest na bieżąco z badaniami Hawkinga i pewnie wielu miało by problem z wymienieniem chociażby części jego dokonań, o tyle chyba nikt nie kwestionuje jego wkładu we współczesną astrofizykę. Ja jednak chciałbym zwrócić uwagę na coś innego. Jak mimo swojej niepełnosprawności, niezaprzeczalnej, utrudniającej mu normalne funkcjonowanie, znalazł się na samym szczycie światowej nauki i jak mógł udowodnić swoją wielką wartość jako jednostki. Zdumiewające jest też jak bardzo technologia była w stanie mu pomóc – mam na myśli chociażby komunikowanie ze światem zewnętrznym. Wiele osób w podobnym stanie uznawane jest za rośliny i ich dalsze plany zostają praktycznie przekreślone. Może doczekamy czasów, że taka technologia będzie znacznie bardziej dostępna szerszej społeczności. Oby.

Swoją drogą jakby ktoś chciał poznać historię Hawkinga w bardziej przystępnej formie to polecam film Teoria wszystkiego z 2014 z genialną rolą Eddie’iego Redmayne’a, za którą dostał Oskara. Oczywiście należy traktować go z pewnym dystansem, ale daje całkiem ciekawy pogląd na postać słynnego naukowca.

W ogóle, w gąszczu dzisiejszych porannych informacji na ten temat, w pamięci utkwiło mi szczególnie jedno zdanie – po odejściu Stephena Hawkinga świat stał się zdecydowanie głupszy.

Ostatnio w sieci pojawił się wywiad piłkarza FC Barcelony, Andre Gomesa dla magazynku Panenka na temat jego osobistych problemów:

Rozmawiam z przyjaciółmi i oni mówią mi, że problem jest w mojej głowie, że gram z zaciągniętym hamulcem ręcznym. To, co jest w tym najtrudniejsze to posiadanie świadomości na ten temat. Wkurza mnie to, że mówią mi, iż mogę zrobić wiele świetnych rzeczy, a ja siedzę i pytam siebie: „to dlaczego ich nie robię?”. Nie czuje się dobrze na boisku, nie ciesze się z tego, że gram. Pierwsze sześć miesięcy (w klubie) były całkiem niezłe, ale potem wszystko się zmieniło. Może te słowa nie są najbardziej poprawne, ale stało się to dla mnie trochę piekłem, ponieważ zacząłem odczuwać większą presję. Podczas treningów z kolegami czuję się dobrze, ale gdy przychodzi mecz to odczuwam, że jest ze mną źle. Chociaż koledzy z zespołu mnie wspierają to sprawy na boisku nie układają się po mojej myśli. Chciałbym opróżnić mój plecak z tym ciężarem, ale on staje się coraz cięższy. Zdarza się tak, że nie chce wychodzić z domu, bo wiem, że ludzie mnie obserwują i jest mi wstyd. Jestem zamknięty i nie mogę pozbyć się tej frustracji, którą od dłuższego czasu mam w sobie.

Pod artykułami o tym spotkać możemy komentarze typu „jakie on może mieć problemy, w końcu gra w jednym z najlepszych klubów świata, ma masę pieniędzy, znajomych – czego chcieć więcej?”. Tylko, że to wszystko nie jest wcale takie proste.

Chciałbym, żeby każdy człowiek miał szansę kiedyś stać się sławnym i bogatym oraz żeby kupił wszystko o czym marzył – bo tylko w ten sposób zrozumie, że nie taki jest cel życia. – Jim Carrey

Cóż, z pewnością o prawdziwości tego zdania każdy wolałby przekonać się na własnej skórze w myśl że lepiej płakać w Ferrari niż w Golfie, ale fakt faktem tak właśnie jest. Sława i pieniądze nie gwarantują niczego. Nie neguję to oczywiście wartości pieniądza. Chodzi mi bardziej, że problemy mogą dotknąć człowieka niezależnie od jego stanu majętnego.

W psychologii czy ogólnie w książkach na ten temat Istnieje określenie wewnętrznych demonów, które często blokują nas przed pozornie prostymi rzeczami, gdzie coś co może z boku wydawać się bardzo proste, dla danej osoby takim nie jest, Do podobnej rangi mogą urosnąć niektóre problemy – to co dla jednego nie jest warte nawet uwagi, dla drugiego może być naprawdę ciężkim doświadczeniem i mówimy to o ludziach w każdym wieku z każdymi problemami – dla jednego będą to problemy miłosne, na drugiego utrata pracy, a dla trzeciego dwójka z matematyki. Ciężko to hierarchizować, co jest większym problemem, a co mniejszym. Zależy to od różnych czynników. Jakkolwiek byśmy się starali nie zrozumiemy w pełni co siedzi komuś w głowie.

Kiedyś zastanawiałem się, patrząc nawet w kontekście gier, czy grając z samym sobą bylibyśmy dla siebie wybitnie łatwym czy bardzo trudnym przeciwnikiem. Z jednej strony znamy przecież swoje zalety jak i słabe strony, które moglibyśmy wykorzystać, z drugiej zaś, nasz hipotetyczny przeciwnik, którym jesteśmy my, ma taką samą przewagę. Taka walka rozgrywa się w naszej głowie każdego dnia i z każdym kolejnym rozpoczyna się od nowa. Analogicznie w potyczce tej jedną stroną jesteśmy my, a drugą przeciwnik w naszej głowie. Stawka jest naprawdę wysoka. Jest nią wewnętrzny spokój, który pozwala nam normalnie funkcjonować.

Do czego zmierzam – w sumie nie wiem. Chciałbym po prostu zwrócić uwagę na fakt, że jako ludzie powinniśmy być bardzo ostrożni w osądach takich osób jak Andre Gomes czy innych sław, które przyznają się do tego typu problemów. Może też warto w swoim otoczeniu być czasami wsparciem dla kogoś kto tego potrzebuje, bądź analogicznie, poszukać osób, które mogą dla nas takim wsparciem być, jeśli sami mamy taki problem. Najlepiej realnych, namacalnych, a nie internetowych.

Tyle.

Wczoraj był rewanżowy mecz Realu Madryt z Paris Saint Germain. Real wygrał 3-1. Podobnie w dwumeczu, który zakończył się rezultatem 5-2.

Nie ma co ukrywać, że obecny sezon jest dla Realu trudny. Pomijając tytuły, które wliczają się bardziej w ubiegły sezon, czyt. Klubowe Mistrzostwo Świata, Superpuchar Europy i Superpuchar Hiszpanii to klub zanotował koszmarny w start w lidze, gorzką porażkę w Pucharze Króla i tylko w Lidze Mistrzów jest obecnie tak naprawdę cała nadzieja na uratowanie sezonu.

Oglądając parę miesięcy temu mecz PSG – Bayern i ogólnie śledząc co klub z Paryża robi chociażby w Ligue 1 raczej nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby na nich trafić. Traf chciał, że Real na swojej drodze spotkało właśnie PSG i ruszyła medialna lawina, w sumie bardziej komentarze ludzi, jak to paryżanie nie rozniosą Realu, który daleki jest od optymalnej formy. Na szczęście Real w meczach o stawkę, a szczególnie w LM to zupełnie inna drużyna.

Gdy dowiedziałem się o tym dwumeczu byłem w sumie zadowolony. Jeśli mieliśmy przegrać to w sumie właśnie z nimi, a i mieliśmy sporo spraw do załatwienia. Powiem więcej – potencjalna wygrana z PSG stała się dla mnie osobiście jednym z minimum na ten sezon, bo nie oszukujmy się, ponownie obronić tytuł w Pucharze Europy będzie naprawdę ciężko.

No i co.

Przyszedł pierwszy mecz, w dodatku na Bernabeu i boisko zweryfikowało, że wielkie pieniądze PSG i ich niewątpliwa siła była jednak niewystarczająca. Wynik: 2-1 dla Realu.

Znów głosy: „Ej no, w Paryżu będzie kocioł, Neymar was rozniesie, kibice zgotują wam piekło”. Co do czego Brazylijczyk nawet w rewanżu nie zagrał, a kibice jedyne co zrobili to trochę rozróby przed meczem i dużo dymu na samym boisku.

Spodziewałem się, że PSG przyciśnie Real, tymczasem wyszli na boisko mam wrażenie niespecjalnie zmotywowani. A Real? Real zagrał swoje, bez fajerwerków, ale na wystarczającym poziomie. Bo Real nawet jak gra słabo to i tak jest jedną z najgroźniejszych drużyn w Europie, a według wielu słaby Ronaldo w tej edycji LM zdążył uzbierać już 12 goli, w tym 3, a jakże, w meczu z PSG.

Tu też pojawia się właśnie inna kwestia. Zarówno Real jak i Ronaldo w ostatnich latach przyzwyczaili wszystkich do osiągania niebotycznych wyników. I taka prawda, że nawet jak zarówno klub jak i sam lider grają nieco słabiej to nadal są to liczby wybitne i nieosiągalne dla większości w Europie. Innymi słowy, to co dla jednych jest sprintem, dla drugich jest zwykłym truchtem.

Wgl warto powiedzieć też parę słów na temat pieniędzy jakie leżą po stronie PSG. Do tej pory to o Realu mówiło się jako o potentacie na rynku transferowym, tymczasem ostatnio ta polityka coś się zmieniła. Ostatnim dużym transferem do klubu był hmm… James Rodriguez w sezonie 14/15 za 75mln funtów i rok wcześniej Bale za według wielu najwyższą kwotę jaką Real zapłacił do tej pory za piłkarza, czyli tam trochę ponad 100kk. W ostatnich latach takich dużych transferów nie było. Tymczasem PSG w tym roku rozbiło bank za sprawą Neymara (222 milionów) Mbappe (180?) i resztą innych piłkarzy, którzy dopiero co pojawili się w klubie w ostatnich latach. Jak widać to nie wystarczyło. Swoją drogą wgl rynek transferowy poszedł do przodu, w sensie ceny. Przecież nie tylko za sprawą PSG, ale i innych klubów ostro poszedł obrót gotówki, jednak to już historia na zupełnie inne rozważania…

/jj

Piterus juz jest [ 10 dni ]

+++

Wiecie co

Strona mi się popsuła

…

Albo ktoś popsuł

Trochę słabo

Ale no

¯\_(ツ)_/¯

Dokładnie 10 dni temu wykrzaczyło mi stronę. Oficjalny powód to przekroczenie transferu, mniej oficjalny coś musiało to nagłe przeciążenie spowodować. Spodziewałem się strony jakoś w połowie lutego, a tu dziś jakoś fartem zauważyłem, że „o, patrz, działa”. W sumie nie wiem czy to na stałe, bo w panelu transfer nadal widnieje jako przekroczony, no ale skoro strona jest no to ok – nie będę wnikał. Jedyne co zrobiłem to jakąś kopię z poziomu cms, aktualizację samego wordpressa i zainstalowałem dodatkową wtyczkę zabezpieczającą. Czy coś to da? Nie wiem, zobaczymy. Tak czy inaczej przydałby się nowy host. O tyle dobrze, że jest chociaż ta domena, więc w sumie byście nawet nie zauważyli. Chyba.

Pogrywam trochę w Fifę 18. Fajna gra, polecam, jakby ktoś coś jakiś mecz to chętnie. Jakiś już skład tam powstał także spoko. Z drugiej strony, nie sądziłem, że gra ta może być momentami aż tak irytująca. Znaczy nie, nie mówię o samej grze jako grze, ale jako takiej rozgrywce online, która po skumulowaniu różnych czynników z ludzkim na czele daje efekty jakie daje. W sumie zawsze jest Squad Battles (taka bardziej sensowna gra na bota), więc w razie co można ratować się tym. No i karierę Huntera wypadałoby kiedyś przejść

Wgl Baby Driver mnie nadal trzyma. W sumie nie wiem co ja widzę w tym filmie aż tak, ale z pewnością na chwilę obecną byłby mocno wysoko w jakimś niepisanym top. Może kiedyś się o takie pokuszę? Kto wie. W sumie patrząc tylko przez pryzmat ścieżki dźwiękowej to ostatni raz miałem tak z Suicide Squad, tyle że tamten film prócz muzyki, nie ma chyba jednak do BD podejścia

Ostatnio sporo słuchałem radia. W pamięci utkwiły mi szczególnie dwie audycje – Trójkowy TOP Wszech Czasów oraz podobna w radiu Zet. Jak co roku mnie interesowała szczególnie ta pierwsza, bo jest tam kawał naprawdę genialnej muzyki na najwyższym poziomie no i chciałem dowiedzieć się jak wysoko tym razem zajdzie mój konik w tamtych zawodach, czyli Riders on the Storm the Doorsów, który z jakiejś tam puli moich ulubionych piosenek miał zdecydowanie największe szanse. Tym razem znalazło się na miejscu 4, zaraz za podium. Wygrało Brothers In Arms od Dire Straits – według niektórych zasłużenie, mi osobiście nie przypadł do gustu i wolałbym już chyba Bohemian Rhapsody od Queen, ubiegłorocznego zwycięzcę, który tym razem był drugi. Całą listę macie na podlinkowanym profilu na FB jakby coś – dużo wartej poznania muzyki, serio.

Wspominając o Zetce to w sumie miałbym wywalone na ten konkurs, bo i tak czułem, że wygra jakieś Despacito czy coś, więc o czym tu dyskutować, ale mówię posłucham, ocenię i nawet miło się zaskoczyłem. Wygrało Bille Jean Michaela Jacksona i w sumie tak chciałem żeby wygrał, bo patrząc, że radio Zet jest stacją z muzyką typowo popularną to król MJ pasował tam jak najbardziej, jeśli zwrot „wszech czasów” traktujemy jakoś w miarę serio. Cieszy mnie również 4 pozycja Sweet Dreams, bo nie sądziłem, że ten kawałek zajdzie jakoś szczególnie wysoko.

Także fajnie.

NESowy Ice Hockey miał wczoraj urodziny. Trzydzieste. Stara gierka, ale frajdy potrafi dać przez multi tyle, co niejeden współczesny tytuł.

Nie wiem co tam więcej u mnie. Leci powolutku. Mam parę pomysłów tu, które warto by zrealizować, ale co z tego wyjdzie to zweryfikują sprawy bieżące. W każdym razie postaram się być w kontakcie. Nawet discord podlinkowałem tam w panelu obok – zapraszam zainteresowanych.

Mam nadzieję, że strona nie padnie znów, teraz, za chwilę, ale w razie by padła to możecie od czasu do czasu i tak tu zajrzeć – a nóż widelec okaże się że stoi.

Aktualizacja 1.02.2018: dzień po napisaniu tej notki strona znów padła Niemniej, zobaczymy jak będzie w tym miesiącu. Trochę tam dodałem pewne usprawiedliwienia jeszcze także czas pokaże.